Wat zijn ciders en hoe verschillen ze van bier?

Er is een nieuwe alcoholische drank die de harten van gezondheidsbewuste drinkers verovert: cider. Als je van bier houdt maar gluten moet vermijden, of als je gewoon een makkelijke, bruisende zomerse dorstlesser zoekt, dan is cider absoluut iets voor jou. 

Hoewel cider niet zo populair is als bier, zijn de twee wel vergelijkbaar én er zijn grote verschillen. En hoewel cider altijd al geliefd was in landen zoals het Verenigd Koninkrijk en Frankrijk, beginnen we hier in de VS deze publiekslieveling op te merken als een gezonder alternatief voor onze gebruikelijke alcoholische dranken.

Tegenwoordig is het niet ongewoon om een cider of twee aangeboden te krijgen bij lokale brouwerijen of bars die zich specialiseren in bier en wijn. Maar wat is cider nu precies? En waarin verschilt het van bier? We hebben alles voor je op een rij gezet. Laten we erin duiken.

Cider is gefermenteerd appelsap.

Je leest het goed—dit is volwassen appelsap op zijn best. Hoewel het drinken van cider aanvoelt als het drinken van bier, lijkt het productieproces meer op dat van wijn. Wijn wordt gemaakt van gefermenteerde druiven en cider van gefermenteerde appels. Maar het gaat iets dieper dan dat—appels worden gecategoriseerd op basis van hun zoete, bittere, zure en wrange eigenschappen. Vervolgens worden ze gefermenteerd met specifieke productiemethoden om een gewenst smaakprofiel en mondgevoel te bereiken.

Sommige worden gerijpt op vat, andere in roestvrij staal. Sommigen worden gefilterd, terwijl anderen troebel en puur natuur blijven.

Cider is glutenvrij.

Ja, alle cider is glutenvrij, en dit is waarschijnlijk de grootste reden voor zijn heropleving. Nu consumenten steeds meer geïnteresseerd raken in gezonde voeding en dranken, is gluten een belangrijk onderwerp geworden. Sommige mensen hebben ernstige glutenallergieën, anderen vermijden gluten om uiteenlopende redenen. En voor bierliefhebbers is dat een probleem, aangezien bier wordt gefermenteerd uit gemoute gerst en dus altijd gluten bevat.

Maar appels? Geen gluten. En dat betekent dat cider het perfecte alternatief is.

Zo wordt cider gemaakt.

Nu we begrijpen dat cider wordt gemaakt door appels te fermenteren, gaan we in op de details.

Appels die speciaal voor cider worden gekweekt, worden geoogst wanneer ze rijp zijn om de cider sappige, fruitige smaken te geven. De appels worden vervolgens gehakt en geplet, en de pulp wordt geperst om het sap te extraheren. Daarna wordt gist toegevoegd om de fermentatie te starten.

De gist eet de suikers in de pulp op en zet ze om in alcohol. Soms rijpt de cider in vaten of roestvrijstalen tanks. Net als bij wijn zorgt dit rijpingsproces voor nieuwe aroma’s en complexiteit. De rijping kan enkele weken tot meer dan een jaar duren.

Soms worden ciders geblend om een consistent smaakprofiel te behouden. De cidermaker kan ervoor kiezen om de cider te filteren of juist de delicate aroma’s te behouden. En hoewel sommige ciders stil zijn, produceert het fermentatieproces van nature koolstofdioxide. Natuurlijke cidermakers vangen deze CO2 op voordat deze ontsnapt, waardoor een licht bruisende drank ontstaat. Anderen voegen CO2 toe om de drank koolzuurhoudend te maken.

De wetgeving rond cider verschilt per land.

Hoewel er een basisproces is voor het maken van cider, zijn er veel keuzes die de cidermaker moet maken op basis van de gewenste smaak. Net als bij wijn zijn er regels en voorschriften die bepalen hoe cider in verschillende regio’s ter wereld wordt geproduceerd.

Cider varieert in alcoholgehalte van ongeveer 3% tot 8,5%. Hoeveel suiker aanwezig is en hoelang de fermentatie doorgaat, bepaalt het uiteindelijke ABV (alcoholpercentage). In Frankrijk zijn lagere alcoholniveaus traditioneel, terwijl Engelse ciders meestal sterker zijn.

Laten we eens kijken naar enkele van de belangrijkste verschillen tussen Franse, Engelse, Spaanse en Amerikaanse cider.

Franse cider

Cider is een grote zaak in Frankrijk en de appels die worden gebruikt, moeten speciaal zijn gekweekt voor ciderproductie. Franse ciders zijn meestal licht en droog, soms met een vleugje zoetheid. Je vindt brut-stijlen met 4,5% alcohol, of doux, iets zoeter met een lager ABV van ongeveer 3%.

Engelse cider

Het VK is de grootste producent van cider. 57% van de daar geteelde appels is bestemd voor cider. Het alcoholgehalte varieert sterk, en peren (perry) mogen ook gebruikt worden. De rassen bevatten tannines die structuur en droogheid geven. In West Country worden bittersweet- en bittersharp-appels gebruikt voor een botdroge, niet-bruisende cider met 6% alcohol.

In East Anglia en Kent worden zoetere appels gebruikt voor een sappiger smaakprofiel. Het alcoholgehalte varieert hier meestal tussen de 7%-8,5%.

Spaanse cider

Spanje is ook dol op cider. Hier worden appels verdeeld in 8 categorieën op basis van hun zoetheid, bitterheid en zuurgraad. Spaanse cider is meestal ongefilterd, troebel en funky van smaak. Naast zure fruittonen vind je aardse en kruidige aroma’s. Deze ciders hebben minstens 5% alcohol.

Amerikaanse cider

In de Verenigde Staten vind je een enorme variatie aan ciderstijlen. Sinds 2015 mogen ook peren worden gebruikt. Je vindt zoete, droge, hoppige, vatgerijpte, gefilterde en ongefilterde Amerikaanse cider. Het alcoholpercentage varieert sterk.

Waarin verschilt cider nog meer van bier?

Cider drinken voelt als bier drinken, maar er zijn duidelijke verschillen. Het grootste verschil zit in de basis: appels versus gemoute gerst. Maar ook het suikergehalte is belangrijk. Cider bevat relatief veel suiker, terwijl bier vrijwel geen suiker bevat. Dit is belangrijk als je op zoek bent naar een suikerarme optie. Cider bevat ongeveer 23 gram suiker per portie, maar dit varieert per fermentatieproces.

Een ander verschil is dat cider antioxidanten bevat. Je hebt dat waarschijnlijk al over wijn gehoord, en het geldt ook voor cider. Cider bevat veel vitamine C, polyfenolen en flavonoïden. Onderzoek suggereert dat deze antioxidanten bescherming kunnen bieden tegen kanker en hartziekten.

Cider bestaat al eeuwen.

Je hoort er misschien nu pas van, maar cider bestaat al sinds de Romeinse tijd, of zelfs eerder. De Kelten fermenteerden cider van krabappels. Overal ter wereld werden gefermenteerde dranken zoals bier, wijn en cider al vroeg cultureel belangrijk.

Alleen Engeland heeft zijn liefde voor cider nooit verloren. In landen zoals Frankrijk en de VS zorgden culturele en politieke verschuivingen voor verminderde aandacht voor boomgaarden, maar die interesse keert nu terug. Door de opkomst van gezondheidsbewuste consumenten en glutenvrije trends wint cider weer aan populariteit.

Zelfs in de VS maken we al cider sinds 1620. In het koloniale Amerika dronken zelfs kinderen cider. Plattelandsgemeenschappen betaalden belastingen met cider... kunnen we dat terugbrengen?

Helaas verloor cider zijn momentum tijdens de industriële revolutie, toen mensen van het platteland naar de steden trokken. En de drooglegging hielp ook niet bepaald.

Maar onze culturele waardering voor recreatief drinken is terug. En daarmee een interesse om op gezondere manieren te genieten. Voor iedereen die op zoek is naar een alcoholarme, glutenvrije optie is cider een uitstekende keuze.

Doe mee aan de ciderrevolutie.

Je weet nu dat cider een eeuwenoude drank is die wordt gefermenteerd uit appels, met smaken, kleuren en alcoholpercentages die variëren per regio. Als je nog geen fan was, ben je dat nu vast wel. Cider is makkelijk drinkbaar, licht en fruitig. Wat valt er niet van te houden?

Wat je ook doet, verspreid de liefde.

Op zoek naar iets bruisends en glutenvrij om van te nippen? Probeer Tinto de Verano, een licht bruisende rode wijncocktail met citroen.